24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks » «Ἀπεμπολῶν, τοῦ κεῖθεν ἐμβολῶν!!!…» και άλλα θλιβερά

24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks » «Ἀπεμπολῶν, τοῦ κεῖθεν ἐμβολῶν!!!…» και άλλα θλιβερά

24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks » Ανδρεϊκή και ανδρεικελική ομοιοτυπία

24grammata.com Culture e-Magazine – Free eBooks » Ανδρεϊκή και ανδρεικελική ομοιοτυπία

Ανδρεϊκή και ανδρεικελική ομοιοτυπία

Προστέθηκε από 24grammata

24grammata.com / Λόγος
του Χρήστου Γιανναρά (www.giannaras.gr)
βιογραφικό και συγκεντρωτική εργογραφία στο Β2, ιστορία/προσωπικότητες: www.24grammata.com/?p=2802
Οι επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης μπορούν και πρέπει να έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Με την ψήφο τους οι πολίτες να προσδιορίσουν τον τύπο του πολιτεύματος: Θέλουν δημοκρατία ή κομματοκρατία;
Αν θέλουν δημοκρατία, ας περισώσουν αυτή τη φορά με την ψήφο τους τη θεμελιώδη προϋπόθεση της δημοκρατίας: τη διάκριση των εξουσιών. Ξέρουν από άμεση πείρα οι πολίτες ότι τοπική αυτοδιοίκηση υποταγμένη σε κεντρικές κομματικές ντιρεχτίβες σημαίνει την έτοιμη ραχοκοκαλιά κομματικού κράτους. Ξέρουν ότι τα κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν την παραμικρή σχέση με ό,τι προβλέπει για τον ρόλο τους η πολιτική θεωρία της «αντιπροσωπευτικής» δημοκρατίας. Τα κόμματα σήμερα είναι συντεχνίες επαγγελματιών της εξουσίας, οργανωμένες συσπειρώσεις συμφερόντων. Στόχος τους είναι η μονοπώληση της εξουσίας, ο ολοκληρωτικός έλεγχος κάθε πτυχής του συλλογικού βίου. Γι’ αυτό και κάθε αντίσταση στην κομματοκρατία είναι κέρδος για τη δημοκρατία, προάσπιση των κοινωνικών προτεραιοτήτων, των αναγκών του πολίτη.
Κάθε υποψήφιος για την τοπική αυτοδιοίκηση που έχει κομματικό χρίσμα επιβεβαιώνει εθελούσια την απαίτηση των κομματικών συντεχνιών να ελέγχουν ολοκληρωτικά τη χώρα, να προηγείται η κομματική σκοπιμότητα των αναγκών κάθε τοπικής κοινωνίας. Οι υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα είναι χλεύη της δημοκρατίας, απειλή της δημοκρατίας. Απαιτούν από τους πολίτες την εθελόδουλη υποταγή στη νοοτροπία του λακέ, του ραγιά: να βάζουν πρώτο το συμφέρον του αφεντικού, τα παιχνίδια εξουσίας αδίστακτων επαγγελματιών, και σε δεύτερη μοίρα τη δική τους αξιοπρέπεια, την ποιότητα της ζωής τους.
Δεν μοιάζει να υπάρχει Ελληνας σήμερα που να μην έχει πεισθεί για την ανικανότητα, την προκλητική ιδιοτέλεια, τη φαυλότητα των υπαρχόντων κομμάτων – η οργή, η αηδία, η πίκρα των πολιτών κατακλύζει τη χώρα. Και στις εκλογές τις αυτοδιοικητικές η έκφραση της αποδοκιμασίας δεν χρειάζεται την (αμφίβολης αποτελεσματικότητας) λευκή ψήφο ή αποχή. Τώρα η απέχθεια έχει γόνιμη διέξοδο: Αποκλείει τους μολυσματικούς κεχρισμένους, εμπιστεύεται τους τίμια ασυμβίβαστους και από σεμνή αξιοσύνη ακομμάτιστους.
Επιτέλους, τι περισσότερο θέλουμε να δούμε για να βγάλουμε τις συνέπειες της κοινής αγανάκτησης για τα κόμματα; Υπερχρέωσαν εφιαλτικά το κράτος εξαγοράζοντας ψήφους με διορισμούς, επιδοτήσεις, χαριστικές «προμήθειες», ασύδοτες παροχές. Καταλήστευσαν το δημόσιο ταμείο και τους πακτωλούς των «πακέτων» της Ε.Ε. για να στήσουν το δικό του κάθε κόμμα πελατειακό κράτος, αστρονομικού κόστους μηχανισμούς επανεκλογής τους. Διαγούμισαν τα ασφαλιστικά ταμεία, την υποχρεωτική αποταμίευση κάθε βιοπαλαιστή. Εμπορεύτηκαν, με ληστρικές υπερτιμολογήσεις και «λίστες» εξαίρεσης από μειοδοτικούς διαγωνισμούς, ακόμα και ιατρικά είδη, οι αθεόφοβοι. Και πόσα ακόμα εγκλήματα ειδεχθή, με εξασφαλισμένη θεσμικά την ατιμωρησία.
Τελικά οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική καταστροφή. Και πώς την αντιμετώπισαν; Κατακρεούργησαν μισθούς και συντάξεις, οι μικροεπιχειρήσεις και τα καταστήματα κλείνουν με ρυθμούς πρωτόγνωρους, η ανεργία έγινε κύμα κατακλυσμικό, οι έμμεσοι φόροι απάνθρωπης αδικίας χαράτσι, η νεολαία δίχως παραμικρή προοπτική, σε απόγνωση. Το ελληνικό (κοινό όλων μας) όνομα το κατάντησαν περίγελο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Κάθε κυβέρνηση πλαστογραφούσε, όπως οι κοινοί απατεώνες, τα στοιχεία που της ζητούσαν οι Βρυξέλλες και στη συνέχεια, από διεθνή μπαλκόνια, κατάγγελνε το προκάτοχο της εξουσίας κόμμα για ψεύτικα στοιχεία και τεχνάσματα.
Φυσικό ήταν οι δανειστές μας να εκμεταλλευτούν την οικονομική μας χρεοκοπία, τον διεθνή διασυρμό της αξιοπιστίας μας: Εστησαν «Τρόικα» πατρωνείας να τιθασεύσει την κομματική φαυλότητα, να δεσμεύσει τους κομματανθρώπους με τις υπογραφές τους σε «Μνημόνιο».
Χωρίς, όμως, να λογαριάσουν οι πάτρωνες την πανουργία της κομματικής ατσιδοσύνης: Ετσι, η τρίτη γενιά του παπανδρεϊσμού κατάφερε, με άψογη επιδεξιότητα, να φορτώσει στην πιο αδύναμη μερίδα της κοινωνίας τα «σπασμένα» της αφροσύνης των κομμάτων. Μας κρατάνε ομήρους παζαρεύοντας την παράταση της παντοδυναμίας τους.
Στις δημοσκοπήσεις η συντριπτική, σαρωτική πλειοψηφία των πολιτών δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται πια κανένα κόμμα, η γενικευμένη αγανάκτηση και αηδία φτάνει σε ποσοστά απίστευτα. Ομως, μπροστά στην κάλπη ο φόβος της ανασφάλειας γεννάει τον στερεότυπο συμβιβασμό: «δεν έχουμε κάτι καλύτερο να ψηφίσουμε, αυτά τα κόμματα παράγει η κοινωνία μας, αυτά συνιστούν τη δημοκρατία μας». Και συνεχίζουμε «να μεταλλάσσωμεν τυράννους», όπως έλεγε ο Παπαδιαμάντης πριν από 118 χρόνια.
Αλλά ο συλλογισμός «αυτούς έχουμε, αυτούς ψηφίζουμε» είναι τουλάχιστον αφελής και στις αυτοδιοικητικές εκλογές ούτε για τους αφελείς ισχύει. Διότι υπάρχουν υποψήφιοι με κομματικό χρίσμα, υπάρχουν και οι τίμια ακομμάτιστοι. Συνήθως το κομματικό χρίσμα δίνεται σε φανταχτερούς, με εντυπωσιακή «αναγνωρισιμότητα» γόητες του πλήθους (μπασκετμπολίστες, προπονητές, ηθοποιούς τηλεοπτικών «σειρών», πρώην καλλονές, πρόσωπα με θητεία στη δημοσιότητα έστω και παταγωδώς αποτυχημένη). Ο πολίτης που έχει συνειδητοποιήσει ότι η κομματοκρατία είναι συμφορά για τον ίδιο και για την πατρίδα θα ξέρει να αναγνωρίσει στη «γοητεία» των κεχρισμένων το στίγμα απειλητικής λοιμικής.
Αυτή τη φορά καλούμαστε να ψηφίσουμε διαχειριστές καινούργιων θεσμών αυτοδιοίκησης. Η κομματοκρατία αποφασίζει για τους θεσμούς ερήμην των πολιτών και για τη διαχείριση των θεσμών μεθοδεύει την υφαρπαγή της ψήφου μας. Η προηγούμενη γενιά του παπανδρεϊσμού, η ανδρεϊκή, επέβαλε τον «Καποδίστρια», η τωρινή, η ανδρεικελική, μας καπελώνει με τον «Καλλικράτη». Και στις δύο περιπτώσεις κίνητρο και κριτήριο δεν ήταν οι ανάγκες, οι ιδιαιτερότητες, οι ιστορικοί εθισμοί της κοινωνίας των Ελλήνων. Ο τεμαχισμός της χώρας, και τις δύο φορές, σε αυθαίρετα μερίσματα έγινε, αποκλειστικά και ομολογημένα, για να εξυπηρετηθούν ελπιζόμενα προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης και ασφυκτικότερος συγκεντρωτικός έλεγχος της χώρας από το εκάστοτε κομματικό κράτος. Πειθαρχούμε δήθεν στα μοντέλα αυτοδιοίκησης που λανσάρει η Ε.Ε. αποκεντρώνοντας όχι την εξουσία, αλλά την κατακλυσμική διαφθορά και φαυλότητα, πολλαπλασιάζοντας τα ερείσματα της κομματοκρατίας.
Ο Ελληνισμός έζησε τρεις χιλιάδες χρόνια χάρη στο μοντέλο της πόλης – κράτους, της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας, που ο ίδιος γέννησε – το αποδείχνει ο τεχνοκράτης Κων. Καραβίδας, που πολλοί τιμούν και ελάχιστοι καταλαβαίνουν. Η πόλη «εάλω», η γλώσσα «απέσβετο», η εκκλησία αλλοτριώθηκε σε θρησκεία. Ζούμε το ιστορικό μας τέλος, αλλά όχι ηρωικά. Απλώς παρακολουθούμε, δίχως επίγνωση, την κηδεία μας.

Ως πότε παληκάρια...

Ως πότε παληκάρια...

Ακόμη θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, τότε που στο Δημοτικό Σχολείο στην εορτή της 25^ης Μαρτίου, μεταμφιεζόμασταν σε ήρωες της επανάστασης του 21.

Τι Σουλιώτισσες, τι Αρματωλοί, τι Τσολιάδες, τι κρυφά σχολειά... Τα ποιήματα τα μαθαίναμε νεράκι, ο καθένας στο ρόλο του, με ξύλινα σπαθιά, άλλες φορές με μουστάκια, πάντα με πρόχειρες στολές και πάντα με πολύ ενθουσιασμό.

Θες απο συνήθεια, θες από ανάγκη, οι καλύτεροι μαθητές έπαιρναν τους δύσκολους ρόλους και τα μεγάλα ποιήματα.

Όχι, δεν πίστευα τα ποιήματα που έλεγα, νόμιζα ότι ανήκουν στο παρελθόν, ήταν απλώς ένα θεατρικό παιχνίδι... Άλλωστε, σκεπτόμουν σαν πιτσιρικάς, για ποιο λόγο να κάνει κανείς επανάσταση σήμερα, αφού περνάμε καλά, έχουμε τα βασικά και κάτι παραπάνω...

Τα χρόνια πέρασαν, οι εθνικές εορτές πλέον είναι απλώς μία πρόφαση για να χάσουν τα παιδιά λίγο μάθημα. Οι στολές περιμένουν υπομονετικά στις ντουλάπες να ενοικιαστούν για τις ανάγκες των παρελάσεων. Όσο αφορά τα ποιήματα και τα σκετς, είναι ακόμη ζωντανά στα νηπιαγωγεία και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.

 

Λένε ότι η ζωή κάνει κύκλους, ότι όποιος δεν ξερει την ιστορία του τότε την ξαναζεί, λένε, λένε πολλά.

Όχι, δεν φαντάστηκα τον εαυτό μου επαναστάτη ποτέ στο παρελθόν. Όμως τα τελευταία χρόνια, μια τέτοια ιδέα μεγαλώνει μέρα με την μέρα στο μυαλό μου.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο μεγαλύτερος είναι ότι τόσα χρόνια δουλειά και κόπος, τόσα χρόνια προσφορά στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις δυνάμεις μου, βλέπω να πηγαίνουν χαμένα.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι φταίνε οι Ευρωπαίοι και οι άλλοι μαυραγορίτες δανειστές της Ελλάδας. Φταίνε απλώς όλοι αυτοί οι ανίκανοι διοικούντες που χρόνια τώρα καταστρέφουν την χώρα μας. Διοίκηση χωρίς λογική, χωρίς σεβασμό, χωρίς αρχές, χωρίς ιδανικά, με προχειρότητα και στόχο την αρπακτή και το βόλεμα. 

Κάθε απόφαση ή νόμος είναι γεμάτος λάθη.

Έφτασε να είναι έγκλημα η ιδιοκτησία ενός σπιτιού, ενός οικογενειακού χωραφιού που έρχεται απο γενιά σε γενιά.

Εφτασε να είναι ανάγκη η αγορά όπλου γαι την ασφάλεια μας, ήλθε η εποχή που δεν μπορούμε να κάτσουμε στις παραλίες αν δεν υπάρχει σεκιουριτάς για να διώχνει τους λαθρομετανάστες παρεμπόρους.

Έφτασε να τιμωρείται ο συνταξιούχος που δούλεψε χρόνια, γιατί λέει είναι μεγαλοσυνταξιούχος. Όμως ποτέ και κανείς δεν κοίταξε τι έχει πληρώσει ο καθένας, πόσο πρόσφερε σε αυτό το σπάταλο κράτος, πόσοι άλλοι τσαμπατζήδες ρήμαξαν τα ταμεία.

‘Οπου και να κοιτάξει κανείς, βλέπει απλά παρακμή.

Το χειρότερο είναι οτι πιστεύω ότι τα χειρότερα δεν έφτασαν ακόμη.

Όμως και στο νησί μας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

-          Μας παίρνουν το νέο λιμάνι...

-          Μας παίρνουν το αεροδρόμιο...

-          Αποφασίζει για μας μία Περιφέρεια που ούτε ξέρει πού βρίσκεται το νησί μας,, που δεν σέβεται το τι δίνει αυτό το νησί χρόνια τώρα, καθαρά, χωρίς ρουσφέτια και επιδοτήσεις όπως γίνεται στα μέρη που εκλέγονται.

-          Δεν νοιάζονται καθόλου για τα σχολεία μας, για τα παιδιά μας που μεγαλώνουν με τόσες ελλείψεις στην εκπαίδευση τους σε σχέση με την Αθήνα.

-          Δεν νοιάζονται για το Κέντρο Υγείας.

-          Προστατεύουν το παρεμπόριο (βλέπεις είναι τεράστιος ο τζίρος) με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να είναι και χειρότερο.

-          Νοιάζονται μόνο για φόρους.

-          Δεν υπάρχει δημοτικός φωτισμός, δεν υπάρχουν συγκοινωνίες.

-          Δεν νοιάζονται για να υπάρχει ασφάλεια.

-          Δεν μας αφήνουν να έχουμε το νησί μας καθαρό, κόβοντας κάθε σχετική χρηματοδότηση, που στο φινάλε είναι δικά μας λεφτά.

-          Δεν έχουν καμιά σχέση με σχεδιασμό, προβολή, διαφήμιση, μάρκετινγκ. Απλώς μαζεύουν φόρους για να βολεύονται αυτοί και ο κύκλος τους.

-          Μας αδικουν με τις θαλάσσιες και αεροπορικές συγκοινωνίες, βάζοντας εμάς και τους πελάτες μας να πληρώνουν υπέρογκα εισητήρια.

-          Μας στοχοποιούν στα ΜΜΕ λες και είμαστε κοινοί εγκληματίες.

-          Μας γεμίζουν με τα κανάλια διανομής που αυτοί ελέγχουν, ναρκωτικά και τόσες άλλες εξαρτήσεις της νεολαίας αλλα και των μεγαλύτερων. (ΟΠΑΠ κλπ)

-          Μας στέλνουν τα ΣΔΟΕ, τις επιθερήσεις εργασίας, τους ελεκτές κάθε είδους, λες και τελείωσαν από την Αθήνα και ήλθαν να τακτοποιήσουν και το νησί μας. Άραγε όλα αυτά τα ελεκτικά σώματα ξέρουν που βρίσκεται η παραλιακή και η Γλυφάδα, ή μήπως λειτουργεί και εκεί η παράνομη προστασία, όπως στους οίκους ανοχής;

 

Ο κατάλογος αυτός μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερος με σοβαρότερα θέματα, όμως η κριτική δεν είναι ο στόχος μου.

 

Ως πότε παληκάρια (όπως λέει και ο ποιητής)  θα αφήνουμε τους ηλίθιους της κεντρικής διοίκησης να βιάζουν έτσι το νησί μας και την τύχη του;

Ως πότε θα τους πληρώνουμε και μετά θα στέλνουμε τους δημαρχίσκους και τους ανίδεους  να εκλυπαρούν για κάνα ψευτοκονδύλι;

Ως πότε θα ζούμε χωρίς όραμα;

 

Αν ζούσαν οι πρόγονοι, μήπως είχαν αρχίσει την επανάσταση τους; Άραγε ήταν χειρότερα τα πράγματα με την τουρκοκρατία;

 

Πιστεψετε το όλοι, θέλοντας και μη. Ο δρόμος είναι ένας. Όλοι μαζί, για μία τοπική ανεξαρτησία, μία αυτοδιαχείριση. Όσο πιο γρήγορα το αποφασίσουμε τόσο το καλύτερο, τόσο μικρότερη ζημιά θα πληρώσει η επόμενη γενιά.

 

MEΡIKH AYTONOMIA MYKONOY

Μερική αυτονομία Μυκόνου. Σωστό ή λάθος;

Η ερώτηση σε όλους τους αναγνώστες του blog είναι απλή. Μήπως πρέπει να γίνουμε αυτόνομοι; Το θέμα που θα αναφερθώ είναι με λίγα λόγια το παρακάτω:

Η Μύκονος χρόνια τώρα δίνει στο Κράτος.

Φτάσαμε στο σημείο να δίνουμε περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον Έλληνα.

Πίσω παίρνουμε ψίχουλα, αφού στον δρόμο οι διάφοροι πειρατές της Δημόσιας Διοίκησης έχουν λεηλατήσει τα κονδύλια. Πιστεύω ότι θα εκπλαγούμε αν δούμε τι μας επιστρέφει το Κράτος και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση που έκανε και κάποια έργα στο νησί μας.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι η εκπροσώπηση του νησιού στην Δημόσια Διοίκηση. Είμαστε καταδικασμένοι να έχουμε πάντα Συριανό Βουλευτή και Δωδεκανήσιο Περιφερειάρχη. Με άλλα λόγια, μας επισκέπτονται μόνο για τις Εκλογές και αδιαφορούν για τα προβλήματα του τόπου.

Ας δούμε με συντομία κάποια από τα προβλήματα του νησιού μας, και να σκεφτούμε για τα αίτια τους.

1. Χαμηλό επίπεδο παιδείας. Ναι, πώς να βελτιωθεί όταν για καθηγητές αποφασίζει ο Υπουργός από το Μαρούσι, για τα κτήρια ο Πολεοδόμος από την Σύρο, για την αξιολόγηση εκπαιδευτικών ο τεμπέλης της δευτεροβάθμιας και της πρωτοβάθμιας από την Σύρο. Πόσες φορές δεν είδαμε προνομιακές και δυσμενείς μετακινήσεις και προαγωγές εκπαιδευτικών με μόνο κριτήριο την κομματική ταυτότητα ή το μέσο; Ποιος περιμένει να έχουμε σύντομη λύση στο πρόβλημα του Γυμνασίου ή σε ΑΕΙ στην Μύκονο, όταν πρέπει να αποφασίσουν γι’ αυτά άτομα που δεν νοιάζονται για το νησί μας; Η τόσο απλή λύση με το νέο κτήριο για ΕΠΑΛ, γίνεται αδύνατη βάσει των νόμων των παρανόμων. Βλέπετε εδώ δεν θα υπάρχει συμφέρον… Τόσες δωρεές που έκαναν συμπατριώτες μας για τον σκοπό αυτό, γιατί να σκαλώσουν στα γρανάζια της δημόσιας διοίκησης και μίζας; Για τα παιδιά μας που βγαίνουν τούβλα όταν τα δικά τους τα στέλνουν σε Κολλέγια ποιος νοιάζεται;
2. Υγεία. Τι να πρωτοπούμε; Κάνουμε έρανο να αγοράσουμε γάζες; Ποιος αλήτης το αποφάσισε αυτό; Ποια κονδύλια πάνε να περικόψουν; Τα είδη πρώτης ανάγκης στο κέντρο υγείας της Μυκόνου, όταν στην Αθήνα γίνεται πάρτυ με τις αξονικές και τις προμήθειες; Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει να μην έχουμε γιατρούς στην Μύκονο;
3. Ασφάλεια. Ανύπαρκτη. Με πορδές δεν βάφονται αυγά. Βλέπετε η προτεραιότητα είναι το κέντρο της Αθήνας. Έτσι εκεί υπάρχουν χιλιάδες ταλαίπωρων αστυνομικών, ενώ στην Μύκονο δεν υπάρχει ψυχή. Μόνο κάποιοι μαθητές το καλοκαίρι που δεν ξέρουν ούτε να ρυθμίσουν το κυκλοφοριακό
4. Φορολογία. Μας βιάζουν βάναυσα και μετά μας βρίζουν και για φοροδιαφυγή. Περιμένουν ένα νησί να σώσει μία χώρα αργόσχολων. Στην ΣΔΟΕ δεν βλέπουν την ώρα να έλθει το καλοκαίρι, για να ξεκινήσουν τις εκδρομές τους στο νησί. Μάσα, ξάπλα, οικονόμα, και μπόλικες παραβάσεις έτσι, για να μην πει τίποτε ο προϊστάμενος… Όσο αφορά την γη μας, εκεί και αν μας βιάζουν. Όλοι ξέρουμε το ανέκδοτο με τις αντικειμενικές αξίες… Καντούνια καφέ όσο οικόπεδο στο Ψυχικό! Ναι, έτσι το βλέπουν, σου λένε δεν πειράζει, ηλίθιοι είναι, θα το καταπιούν και αυτό…
5. Εκπροσώπηση στην Βουλή. Ποτέ δεν θα έχουμε έναν άνθρωπο να μην έχει κομματικές σημαίες αλλά μόνο την σημαία της Μυκόνου. Όλοι μετράνε ψήφους, βλέπουν τα νησιά σαν δεξαμενές ψήφων, έτσι δίνουν βάση και προτεραιότητα στις μεγάλες. Πάντα θα είμαστε το 1/3 της Νάξου, το 1/5 της Σύρου. Πάντα θα μας βλέπουν σαν συμπλήρωμα. Τι να μας πει ο Ρήγας έστω και τώρα που έγινε Υφυπουργός; Τι να μας πει ο Βρούτσης ακόμη και τώρα που είναι τομεάρχης απασχόλησης; Λίγοι, ελάχιστοι, μακριά από τα προβλήματα του τόπου. Δεν τους κατηγορώ, απλώς δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς. Βλέπετε είναι το σύστημα έτσι.
6. Πρόνοια. Ανύπαρκτη. Στην Σύρο, στην Πάρο, στην Νάξο υπάρχουν δεκάδες ΚΑΠΗ, στην Μύκονο ….. Ακόμη και για τα νήπια γίνεται πόλεμος για μια θέση, ενώ το ηλίθιο Κράτος Πρόνοιας επιδοτεί τους χιλιάδες μετανάστες και αφήνει απ’ έξω τον φτωχό Μυκονιάτη. Βλέπετε, υπάρχουν και τέτοιοι.
7. Κοινωνική ασφάλιση. Πείτε μου αν κάποιος πιστεύει ότι αυτό που βιώνουμε στην Μύκονο έχει κάποια σχέση με την έννοια της Κοινωνικής Ασφάλισης. Απλώς διαλέγουμε από ποιο κόμμα θα είναι ο βασανιστής μας. Έως πρόσφατα είχαμε το Γιακουμόπαιδο, τώρα άλλη μάρκα. Πάντα όμως αισχροί τραμπούκοι, εκβιαστές. Γιατί τους ανεχόμαστε;
8. Υποδομές. Γιατί να περιμένουμε εμείς στην Μύκονο να αποφασίσει η Αθήνα για τα κονδύλια για τους δρόμους στο νησί μας; Για τα γυμναστήρια μας; Για την χρήση γης; Γιατί δεν έχουμε μαρίνα;
9. Μεταναστευτική πολιτική. Οι μετανάστες δεν πάνε στο Κολλέγιο Αθηνών ούτε στης Αρσάκειο. Αν πάνε, υπάρχει ποσόστωση. Εδώ έφτασαν στα Σχολεία να είναι 90%. Τα παιδιά μας δεν ξέρουν τον Εθνικό Ύμνο, το Πιστεύω, αλλά ξέρουν αλβανικά τραγουδάκια. Πολλοί κλάδοι της Οικονομίας ήδη ελέγχονται ολοκληρωτικά από τους αλλοδαπούς. Χάθηκε ο Μυκονιάτης κτίστης, καμαριέρα, σύντομα θα χαθεί και ο σερβιτόρος. Μα υπάρχουν Μυκονιάτες που θέλουν να δουλέψουν και δεν έχουν πρόσβαση στο γκέτο. Δεν το βλέπετε; Τα τόσα χρήματα που φεύγουν από το νησί μας και προκαλούν την σημερινή έλλειψη ρευστότητας, δεν τα βλέπετε; Ποιος αποφάσισε για εμάς χωρίς να μας ρωτήσει; Γιατί η Πολιτεία να μην μπορεί να σταματήσει την ξεφτίλα με τους ζητιάνους και τους μαύρους στις παραλίες; Μας ρώτησαν αν μπορούμε εμείς να τους ανεχτούμε; Τι δυνατότητα άμυνας μας δίνουν;
10. Αναπτυξιακή πολιτική. Πάντα το νησί μας λείπει από τον χάρτη των επιδοτήσεων και των έργων. Βλέπετε οι προτεραιότητες είναι εκεί που υπάρχουν ψήφοι… Τι διαφορετικό έχει ο Μυκονιάτης επιχειρηματίας από τον Κρητικό ή τον Δωδεκανήσιο; Δεν υπάρχουν νέοι επιχειρηματίες ή γυναικεία επιχειρηματικότητα στο νησί μας; Γιατί δεν βοηθήθηκε από κανένα σχέδιο ανάπτυξης; Νέοι γεωργοί; Πράσινη ανάπτυξη; Γιατί πάντα μαύροι; Ποιος περιμένει αποτελέσματα από την προβολή και την διαφήμιση του Τουρισμού; Ο ίδιος Υπουργός Τουρισμού είχε πει στην αρχή «Δεν θα κάνουμε όλα τα νησιά Μύκονο». Αυτά καταλαβαίνει, αυτά λέει. Όμως γιατί να διαχειρίζεται αυτός την τύχη του Τουρισμού μας;

Δεν μου τελείωσαν τα νούμερα ούτε τα προβλήματα. Απλώς δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Υπάρχουν χιλιάδες σημεία που βλέπει κανείς την κρατική αδιαφορία και την κακή αντιμετώπιση του νησιού μας.

Τι έχουμε προσφέρει σαν νησί στο σημερινό Κράτος;

Σίγουρα προσφέραμε και προσφέρουμε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος στην Ελλάδα.

Εκτός αυτών που κάναμε, τους φόρους που πληρώσαμε, τώρα μας βλέπουν και σαν ευκαιρία για να εισπράξουν φόρους και τέλη. Κανείς μας δεν ξεχνάει τι τραβήξαμε με την συναυλία του Ρέμου και τι τραβάμε ακόμη. Όμως η απλή ερώτηση μου είναι ο Ρέμος μόνο εκείνη την μέρα τραγούδησε ή στα μέρη που τραγούδησε τις προηγούμενες βδομάδες ήταν όλα κτυπημένα; Απλώς εδώ μας βρίσκουν μπόσικους και θέλουν να μας τιμωρήσουν…

Η γη, άλλο παραμύθι. Τώρα με υπευθυνότητα του Κράτους δεν μπορούμε ούτε να πουλήσουμε, ούτε να αγοράσουμε, ούτε καν να την χαρίσουμε. Ποιος φταίει; Γιατί τους ανεχόμαστε;

Τι προτείνω:

Άμεσα προτείνω να γίνουν κινήσεις για να θεωρηθεί η Μύκονος μονοεδρική περιφέρεια. Ας κόψουν έναν βουλευτή από την Αθήνα και να δώσουν την έδρα εδώ. Πρέπει να έχουμε την φωνή μας στο Κοινοβούλιο. Όχι ότι θα αλλάξουν πολλά αλλά είναι μία αρχή.

Μεσοπρόθεσμα προτείνω να ξεκινήσει μία μελέτη για τοπική αυτονομία. Δεν έχουμε τα ίδια προβλήματα, δεν περιμένουμε τις ίδιες λύσεις, δεν προσφέρουμε τα ίδια με την υπόλοιπη Ελλάδα. Μπορούμε να διαχειριστούμε την τύχη του νησιού καλύτερα. Υπάρχουν τρόποι να γίνει σωστά και γρήγορα.

Οι καιροί είναι πονηροί και δύσκολοι.

Το Κράτος θα γίνει ακόμη πιο σκληρό απέναντι σε αυτούς που είναι ακόμη ζωντανοί και παραγωγικοί.

Η παθογένειες του δεν πρόκειται να γιατρευτούν μιας και αποδεδειγμένα δεν υπάρχει τέτοια βούληση.

Η επικείμενη πτώχευση και η αναμενόμενη αναρχία στην αρχή της νέας τουριστικής περιόδου φαντάζει σαν ένας κακός εφιάλτης που όλοι ευχόμαστε να μην βγει αληθινός. Όμως οι ευχές δεν βγαίνουν πάντοτε. Επικρατεί το χάος του ελληνικού παραλογισμού.

Πρόσφατο παράδειγμα ο αποκλεισμός μας τις τελευταίες μέρες με την απεργία της ΠΝΟ. Μία βδομάδα χωρίς συγκοινωνίες. Εντελώς τυχαία, δεν γίνεται το καλοκαίρι όταν τα οικονομάνε, όπως και τα απαγορευτικά.

Εσύ αναγνώστη, τι σκέφτεσαι για όλα αυτά;

Θα παρακαλούσα να εκφράσετε τις απόψεις σας με σχόλια, χωρίς βρισιές.

Ο αυτόνομος.

Αυτόνομη Μύκονος. Μακρινό όνειρο ή πιθανό αύριο;

Μία ανάρτηση που θα την μισήσουν όλοι…

Το θέμα έχει ξανααπασχολήσει το blog. Είναι το θέμα ανεξαρτητοποίησης του τόπου μας.

Τώρα γίνεται πιο επίκαιρο απ’ ότι θα’ έπρεπε, μιας και οι εξελίξεις πηγαίνουν πολύ γρήγορα.

Ας δούμε τις εξελίξεις, τα προβλήματα, τις προτεινόμενες λύσεις.

Εξελίξεις:

Η οικονομική πορεία της Ελλάδας.

Είναι μαθηματικά σίγουρο ότι πηγαίνουμε σε δυσάρεστες λύσεις και καταστάσεις. Είναι σίγουρο ότι κανένα πρόβλημα δεν θα λυθεί, μιας και καμιά από τις λύσεις που εφαρμόζει η κυβέρνηση δεν έχει στόχο τα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Ακόμη και αλλαγή κυβέρνησης να έχουμε, οι πολιτικές είναι οι ίδιες, τα προβλήματα δεν τα πειράζει κανείς. Αυτά είναι η κακή διαχείριση, το ατελείωτο δημόσιο, το πνίξιμο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η απαξίωση των νέων γενεών.

Δεν θα αργήσει η μέρα που οι τράπεζες δεν θα μας δίνουν τα χρήματα μας. Ζούμε ήδη την εποχή που δεν μας χρηματοδοτούν, έστω και αν οι εγγυήσεις που τους παρέχουμε είναι τεράστιες.

Φορολογία. Ίσως είμαστε μοναδική περίπτωση σε παγκόσμια κλίμακα που μας φορολογούν επειδή η καταγωγή μας είναι από εδώ. Πληρώνουμε κατά κεφαλή 5 φορές περισσότερο απ ότι οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας. Η ΔΟΥ του νησιού είναι χρυσή κότα για το Κράτος και εφιάλτης για τον καθένα μας. Το κερασάκι είναι να μας κατηγορούν για φοροδιαφυγάδες. Ποιοι; Όλοι αυτοί που ήλθαν στο νησί, έκτισαν τα παράνομα τους, και διαχειρίζονται το μέλλον μας.

Έχει σταματήσει κάθε μορφής ανάπτυξη. Ακόμη και οι απαραίτητες βελτιώσεις στις υφιστάμενες υποδομές δεν γίνονται. Είναι θέμα χρόνου πότε ο ανταγωνισμός θα μας ξεπεράσει. Εμείς που ασχολούμαστε με τουρισμό, θα επανακτήσουμε πολύ δύσκολα την θέση που είχαμε, αν την επανακτήσουμε.

Μεταναστευτικό.

Είναι ρομαντικός όποιος πιστεύει ότι δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα.

Είναι επικίνδυνος όποιος από τους διοικούντες δεν εργάζεται για να βρεθεί μία λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα.

Είναι εχθρός της κοινωνίας μας αυτός που πίσω από την μάσκα του αντιρατσιστή συμβάλει στην κατεδάφιση του κοινωνικού ιστού της Χώρας μας.

Πόσο δύσκολο είναι να βρεθεί ένας πολιτικός και να δηλώσει ότι το πάρτυ τελείωσε; Να παρακαλέσει όλους αυτούς τους μετανάστες να πάνε σιγά σιγά σε άλλες χώρες, ώστε να μπορέσουμε να ξαναοργανώσουμε την Χώρα μας;

Γιατί να πληρώνω επιδότηση ενοικίου στους αλλοδαπούς; Γιατί να επιδοτώ τους αλλοδαπούς ανέργους; Το πρόβλημα είναι έντονο, ειδικά τώρα που το ποσοστό δικαιούχων είναι 80% αλλοδαποί και τα οικονομικά δεν είναι καθόλου καλά.

Προβλήματα:

Δεν έχουμε τα αυτονόητα. Πρέπει να πολεμήσουμε για να τα αποκτήσουμε. Δυστυχώς, με το σημερινό σύστημα διοίκησης δεν μπορούμε να προσδοκούμε τίποτε αξιόλογο. Έτσι το νησί μας είναι καταδικασμένο και χρόνια τώρα στερείται τα βασικά όπως:

Υγεία. Τα πάντα υποβαθμισμένα. Ένα τσούρμο γραμματείς και αρπακτικά στο κέντρο υγείας, ανύποπτοι γιατροί που έρχονται εδώ για την πρακτική τους ή για μόρια και φεύγουν τρέχοντας μόλις καταλάβουν πού έχουν μπλέξει. Γύρω γύρω σωτήρες ιδιώτες που με γιατροσόφια προσπαθούν να λύσουν προβλήματα των κατοίκων. Καμιά πρόληψη, καμιά ενημέρωση, δεκάδες καρκίνοι, ατυχήματα, αλκοολισμός, παχυσαρκία… Ο δε ντόπιος, πάντα ρομαντικός, καταθέτει χρήματα στον οργανισμό της παρανομίας, στην μνήμη χαμένων οικίων προσώπων, διαιωνίζοντας έτσι το ατελείωτο φαγοπότι του κυκλώματος των λίγων. Τι μνήμες και αηδίες; Υπάρχει έστω και ένας από το συμβούλιο που να έχει τα κότσια να βγάλει πού πάνε τα χρήματα που μαζεύουν από δωρεές;

Παιδεία. Μία κακοφτιαγμένη φάμπρικα για παραγωγή και μετάδοση στείρων γνώσεων. Λάθος πρότυπα, λάθος στόχοι. Παιδιά με όνειρο να γίνουν γονείς στις θέσεις των γονιών τους, δημόσιοι τεμπέληδες, επαγγελματίες άνεργοι, DJ, χορεύτριες κλπ. Το τι γίνεται στον κόσμο τους είναι αδιάφορο. Δεν θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα σοβαρό πανεπιστήμιο ούτε απέξω να πουλούν κουλούρια… Όχι, δεν φταίνε τα παιδιά μας. Είναι καλή πάστα, ξεκίνησαν με όνειρα… Δεν φταίνε ούτε οι γονείς. Έκαναν και κάνουν ότι μπορούν, πολλές φορές και με στέρηση. Φταίει απλώς το σύστημα που μας θέλει όλους ηλίθιους και υποτελείς. Το σύστημα που δεν θέλει να αποκτήσουμε γνώση, άποψη, κριτική και όνειρα αντίθετα με την νόθα πραγματικότητα του. Το σύστημα που θέλει να μας κόψει από τις ρίζες μας, τους δεσμούς με την παράδοση και με τις αξίες που έμειναν αναλλοίωτες στον χρόνο. Χάθηκε το φιλότιμο, ο λόγος, η μπέσα. Το λαμόγιο είναι ο σημερινός εθνικός ήρωας, στην θέση του απατεώνα Καραγκιόζη που ήταν ο πρόλογος του ελαττωματικού προτύπου του νεοέλληνα.

Ασφάλεια. Καμιά. Είμαστε ζωντανοί από συνήθεια. Κάποτε 15 χωροφύλακες έλεγχαν όλο το νησί μας και ήξεραν τα πάντα. Νοιώθαμε ασφαλείς. Το μεγαλύτερο έγκλημα ήταν η μοιχεία… Πώς καταντήσαμε έτσι; Εμείς δεν είμαστε το νησί που δεν κλείναμε τις πόρτες; Εμείς δεν είμαστε το νησί που αφήνανε τις βαλίτσες στο άγαλμα και δεν χανόταν καμιά; Όχι, εμείς δεν αλλάξαμε. Το Κράτος έγινε ανίκανο. Το Κράτος φρόντισε να γεμίσουμε εγκληματίες και να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να προστατευτούμε.

Περιβάλλον. Χωρίς νόμους, χωρίς πολεοδομίες, χωρίς ΧΥΤΑ, χωρίς εργολάβους, είχαμε έναν μικρό παράδεισο. Είχαμε, μέχρι να έλθουν οι σωτήρες μας. Τώρα, όλοι μας είμαστε παράνομοι για τα ακίνητα που έχουμε, όλοι φορολογούμαστε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κάτοικο του πλανήτη για την πατρογονική μας περιουσία, όλοι μας είμαστε θύματα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Βλέπετε το Κράτος φρόντισε και υποδομές να μην μας έχει, και γνώση να μην μας προσφέρει ώστε να καταλάβουμε το έγκλημα που γίνεται εις βάρος μας. Έτσι ο Μυκονιάτης σήμερα πεθαίνει από ασθένειες που κάποτε δεν τις ξέραμε. Κάποτε πριν 30 χρόνια, όχι πολύ παλιά…

Συγκοινωνία. Δεν υπάρχει τίποτε. Ζούμε στην ψευδαίσθηση της καλής συγκοινωνίας του καλοκαιριού. Είναι όμως μία απάτη. Υπερτιμολογημένα ναύλα, δρομολόγια που εξυπηρετούν ξένα από τα δικά μας συμφέροντα, χειμερία νάρκη. Καταντήσαμε για να πάμε απέναντι στις αρχές, μισή ώρα ταξίδι, να χρειαστεί να κάνουμε τριήμερη εκδρομή. Άραγε οι άδειες σκοπιμότητας που βγαίνουν σε βάρος μας, χωρίς να μας ρωτάει κανείς, έχουν μόνο θερινή περίοδο; Ποιο είναι το νεκρό σημείο της κερδοφορίας των πειρατών της ακτοπλοΐας; Τώρα μπορεί να μην γεμίζουν τα καράβια, αλλά το καλοκαίρι που δεν έχουν εισιτήρια; Πότε θα καταλάβουν ότι η σύνδεση με τα άλλα κυκλαδονήσια είναι απαραίτητη; Γιατί να πλουτίζουν σε βάρος μας, χωρίς να προσφέρουν έστω και τα βασικά;

Σύντομα θα δούμε το αεροδρόμιο μας να πωλείται. Σύντομα θα δούμε τις περιουσίες συμπολιτών μας που πήρε με το ζόρι το Κράτος, να αλλάζει χέρια για ένα κομμάτι ψωμί. Το ανεχόμαστε; Θέλουμε να έλθουν τέτοιοι επενδυτές στο μέρος μας; Γιατί να μην το διαχειριζόμαστε εμείς, μιας και το κράτος σήμερα είναι τόσο ανίκανο, ακόμη και για να καθαρίσει τις τουαλέτες;

Ότι προοδεύει είναι ότι δεν ασχολείται το κράτος. Λίγο ο επιχειρηματίας, λίγο το φιλότιμο, όλα αυτά σε ένα ωραίο φόντο που η φύση μας έδωσε και κανείς δεν το σέβεται.

Ποιες είναι οι προτεινόμενες λύσεις:

Η κατάσταση αυτή δεν πρέπει να συνεχιστεί. Πρέπει κάποια στιγμή να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Δεν γίνεται να είμαστε άλλο τα θύματα που πληρώνουν και τους δέρνουν.

Πρέπει όλοι οι διοικούντες να καταλάβουν ότι στο νησί μας υπάρχουν σκεπτόμενοι και δεν κατοικείται από ιθαγενείς. Τέλος στα καθρεπτάκια και τα μπιχλιμπίδια. Δεν πρέπει να μας θαμπώνουν άλλο.

Για τους λόγους αυτούς προτείνουμε τα παρακάτω:

1. Να μάθουμε άμεσα, πόσο παράγει το μαγαζί της ΔΟΥ στο νησί. Να υπολογίσουμε επίσης τους έμμεσους φόρους που κερδίζει το Κράτος από τις καταναλώσεις τις δικές μας και των τουριστών.
2. Να κάνουμε έναν πραγματικό αναπτυξιακό προϋπολογισμό με χρηματοδότηση από τα έσοδα του νησιού μας. Μόνο τα υπόλοιπα να πηγαίνουν στην κεντρική εξουσία της Αθήνας, όχι όμως για πολύ καιρό ακόμη.
3. Να ζητήσουμε άμεσα να γίνει το νησί μονοεδρική εκλογική περιφέρεια. Δεν έχουμε τα ίδια προβλήματα με τα άλλα νησιά. Δεν ακούγεται η φωνή μας πουθενά. Οι βουλευτές που μας εκπροσωπούν και η Περιφέρεια, μας βλέπουν σαν ένα μικρό νούμερο ψηφοφόρων, όχι σαν πρωταγωνιστές στην υγιή ελληνική πραγματικότητα. Φίλοι νησιώτες, ποιος εκπροσωπείται από τους εκλεγμένους βουλευτές μας που όλοι δώσαμε μάχη για να κερδίσουν τις έδρες τους; Ποιο πρόβλημα του νησιού μας έλυσαν έγκαιρα και έντιμα; Ποιος νομίζει ότι δεν μας κοροϊδεύουν όπως επίσης και τα κόμματα τα οποία προέρχονται; Ποιος δεν βλέπει ότι ζουν στις πλάτες μας και συγχρόνως μας μαστιγώνουν με τους ηλίθιους νόμους; Ποιος πιστεύει ότι είναι ικανοί να εκπροσωπούν τον τόπο μας, την νεολαία μας, τα γηρατειά μας; Δεν βλέπετε την κατάντια;
4. Να προχωρήσουμε άμεσα στην δημιουργία αναπτυξιακής εταιρείας, με έδρα την Κύπρο μπας και γλυτώσει από την επερχόμενη πτώχευση. Αντικείμενο της σε πρώτη φάση να είναι η Τράπεζα και η Ναυσιπλοΐα. Δείτε τον γείτονα που αγόρασε το Superferry. Κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε να το είχαμε κάνει και εμείς. Δεν στοιχίζει ακριβά και είναι απαραίτητο. Οι τράπεζες είναι το σαράκι της οικονομίας, πρέπει να έχουμε δική μας, λαϊκής βάσης και αναπτυξιακή.
5. Να κατέβει άμεσα αντιπροσωπεία του νησιού στην Αθήνα. Πρέπει φέτος να είναι η τελευταία κακή χρονιά για την παιδεία, τον πολιτισμό, τα αρπακτικά της ΣΔΟΕ και της επιθεώρησης εργασίας, την ασφάλεια. Πρέπει να αποκτήσουμε υπηρεσίες υγείας για το νησί μας. Έχουμε πληρώσει πολλά, θα πληρώσουμε και άλλα φέτος, είναι κρίμα να μην έχουμε τα βασικά.
6. Να γίνει ταμείο ασφάλισης του νησιού μας. Το ΙΚΑ πρέπει να σταματήσει να μας πίνει το αίμα. Είναι τόσο ακριβό, ώστε αν μια επιχείρηση τολμήσει να είναι νόμιμη, είναι καταδικασμένη σε μαρασμό.
7. Με την ευκαιρία της απογραφής, να σταθούμε δίπλα σε κάθε οικογένεια του νησιού. Πρέπει να μελετήσουμε την πιθανή ανάγκη βοήθειας που έχει ο κάθε συμπατριώτης μας, να βρούμε πιθανές λύσεις ώστε να έχει το απαραίτητο εισόδημα για μία αξιοπρεπή διαβίωση.
8. Πρέπει να εξετάσουμε κάθε μία κρατική υπηρεσία που λειτουργεί στο μέρος μας. Να βρούμε τα προβλήματα, να βρούμε το κατάλληλο προσωπικό, δασκάλους, γιατρούς, αστυφύλακες, να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα στέγασης και διαβίωσης που αντιμετωπίζουν, ώστε να μπορέσουν να ζουν κανονικά και χωρίς οικονομικές εξαρτήσεις την ζωή τους.

Υπάρχουν και άλλα να κάνουμε, υπάρχουν πολλά να πούμε.

Άλλα νησιά στην Ελλάδα έχουν ήδη ξεκινήσει.

Το πρώτο και το σίγουρο είναι ότι πρέπει να ξεκινήσουμε και εμείς άμεσα.

Ο διαφορετικά σκεπτόμενος νησιώτης.

ΥΓ. Γράψετε τις αντιρρήσεις σας, τα πιθανά λάθη της ανάρτησης. Τώρα ίσως προλαβαίνουμε να κάνουμε κάτι. Σε λίγους μήνες θα είναι αργά…